Bluffen met resultaat

Ik las deze tekst[1]:

citaat_Necker_van_Naem-Steenwijkerland-dec2016

Mijn eerste, onmiddellijke bedenking is: waarom is dit een relatief hoge respons? Relatief aan wat? Aan soortgelijk onderzoek? Of aan de verwachtingen? Die verwachtingen worden niet geëxpliciteerd, maar het woordje ‘hoge’ wekt de suggestie dat onderzoek met goed resultaat is uitgevoerd.

Maar mijn belangrijker bedenking – of zeg maar gewoon ergernis – gaat over het tweede deel van de (door mij) geel gemarkeerde zin. “… en ruim voldoende om representatieve uitspraken te kunnen doen”. Hier wordt een grote – en veelvuldig waar te nemen – misvatting gepresenteerd over representativiteit. Namelijk dat mate representativiteit kan worden afgeleid van het aantal respondenten (of waarnemingen). Afhankelijk van wat je wil weten en meten kan je volstaan met een (aselecte!) steekproef van, zeg, enkele tientallen exemplaren uit een populatie van miljoenen. Bijvoorbeeld als je wil weten of de spanwijdte van een vrouwtjesbuizerd groter is dan die van een mannetjesbuizerd. Maar, hoe meer eigenschappen van de populatie je van belang vindt om te onderzoeken, hoe groter je respons zal moeten zijn. Want de representativiteit is afhankelijk van de mate waarin de groep respondenten overeenkomt met de populatie. Hoe diverser je populatie, hoe diverser de respons zal moeten zijn.

Bij survey-onderzoek (onderzoek met vragenlijsten) doet zich vaak het probleem voor van non-respons, die vaak wel 80% tot 90% is. In dat geval mis je de informatie uit een groot deel van je steekproef. Dat is een probleem wanneer de non-respons selectief is: bepaalde eigenschappen van de populatie raken daarmee ondervertegenwoordigd, lastig als je niet weet welke eigenschappen dat zijn. Als laaggeletterden bijvoorbeeld veel weigerachtiger zijn een vragenlijst over de kwaliteit van overheidscommunicatie in te vullen, weet je dan wel hoe je burgers oordelen over die communicatie? Of als mensen die niet willen verhuizen vaker de vragenlijst ongemoeid laten dan mensen die wel willen verhuizen (en die wellicht zelfs belang hebben bij de resultaten uit het onderzoek), leidt dit dan niet te een overschatting van de ‘verhuisgeneigdheid’ onder de bevolking? Wees alert bij survey-onderzoek op de mogelijkheid van selecte non-respons (eerder regel dan uitzondering, denk ik), want je trekt gemakkelijk verkeerde conclusies.

Aan de respons waarnaar bovenstaand citaat verwijst, lag trouwens geen aselecte steekproef ten grondslag, maar een oproep in de krant en social media. Hoe je dan kan beweren dat die respons representatief is, is mij raadsel. En enigszins cynisch denk ik dat de onderzoeker helemaal niet geïnteresseerd was in representativiteit. Waarschijnlijk sprak de onderzoeker er alleen maar over om te imponeren om de resultaten aanvaardbaar te doen lijken. En vermoedelijk is hij/zij daarin geslaagd. Dat is bluffen met resultaat.

[1] http://www.steenwijkerland.nl/Bestuur/burgemeester_en_wethouders/Benaderbare_burgemeester_met_visie_op_de_toekomst

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Onderzoek

Voor en tegen wil en dank

afbeelding van Klokwerk-design.nl

Afbeelding van Klokwerk-design.nl

Wat is er mooi aan een referendum? Dat je enige zeggenschap hebt op datgene wat op jouw leven van invloed is. Enige, omdat je je stem met vele anderen uitbrengt. Ik vraag me daarom af of referenda over onderwerpen met een hoog abstractieniveau zinvol zijn. De kans is groot dat dergelijke referenda eigenlijk over iets anders gaan dan de oorspronkelijk vraag waarop je voor of tegen kunt antwoorden. De uitkomst van het referendum krijgt zo allerlei connotaties en interpretaties waarop je vooraf – voordat je je stem uitbrengt – géén invloed hebt. En dat ondermijnd volgens mij de validiteit van het referendum.

Neem nou het raadgevend referendum van a.s. woensdag 6 april, dat gaat over de wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne. De initiatiefnemers van het referendum geven aan dat het hen helemaal niet gaat om de inhoud van het verdrag. Kennelijk gaat het referendum over iets anders, maar niet duidelijk is wat dan precies. Niet stemmen dan maar? Maar niet stemmen is ook stemmen, omdat – helaas – voor raadgevende referenda ook nog en opkomstpercentage geldt voor de geldigheid er van. Nog meer aanleiding tot ongewisse duiding van de uitslag dus, waartoe ik geen aanleiding wil geven. Ik wil zeggenschap, geen voeding voor speculatie door de politieke elite.

En dan de Oekraïne. Die is immers partij in de associatieovereenkomst die de tegenstanders eenzijdig willen afzeggen.  Hun wil om zich – als Europees land –  te associëren met de EU, waarvoor doden zijn gevallen op het onafhankelijkheidsplein Maidan, met zo’n onbetrouwbaar gebleken referendum te negeren… Dat is inhumaan. Ik ben daarom TEGEN het in de steek laten van de vooruitstrevende Oekraïners.

En ik stem dus vóór. Ik moet wel, tegen wil en dank.

 

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Politiek

Groeiende intelligentie

afb. van e-mail

E-mail van AH

Natuurlijk weet ik dat als ik een klantenkaart gebruik, hij inzicht krijgt in mijn koopgedrag. Dat was mijn eigen keuze.

En natuurlijk begrijp ik dat hij van mijn baby moest weten, als ik baby-spullen bij hem kocht (zoals opvolgmelk en billendoekjes). Dat is de consequentie van mijn keuze.

Ook heb ik ingestemd met de ontvangst van gepersonaliseerde aanbiedingen, wat ongetwijfeld een commercieel intelligente – en winstgevende – service van hem moet zijn.

Maar wat ik dan niet begrijp, is dat Albert Heijn niet weet dat na een jaar mijn baby geen baby meer is. Het algoritme dat mij ‘persoonlijke’ aanbiedingen doet kan toch wel rekenen? Waarom dan dit bericht?

Hallo Paul!

Deze week willen we graag jouw baby in het zonnetje zetten. Speciaal voor jou en je kleintje selecteerde Albert Heijn babyartikelen met korting. In deze e-mail vind je ook 5 ideeën en tips voor een geslaagd babyfeestje!

Dank je wel hoor, Albert Heijn. Deze aanbieding sla ik af.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder C'est moi

Proauto-extremisme

Typerend voor vier jaar proauto-extremisme van het bestuur in stadsdeel Zuid. Een bericht van het stadsdeel waarin het gebruik van de auto bij bezoek aan de stad wordt aangemoedigd (fijn: meer gevaar op de weg, meer uitlaatgassen in de lucht, nog hogere parkeerdruk). En tegelijkertijd wordt het gebruik van de fiets aan banden gelegd.

Proauto-extremistisch bericht van stadsdeel Zuid

Proauto-extremistisch bericht van stadsdeel Zuid

Nu ben ik een redelijk én genuanceerd politicus. Dus bij een fiets die zes weken onaangeraakt in de weg staat, mogen we van de eigenaar verlangen dat hij hem netjes opbergt in een of andere stalling. Laten we dat aan de automobilist ook eens vragen. Zijn heilige zaligheid staat immers ook gemiddeld 23-en-een-halfuur per dag niks te doen in onze openbare ruimte. Ik zou zeggen: berg hem eens netjes op. En als je in je eigen huis geen ruimte hebt, dan huur je toch ergens een plekje?

Maar waar het me eigenlijk om gaat, is de trend van het bericht. Liever zou ik lezen dat het gebruik van de fiets in de stad wordt aangemoedigd (dat is schoon en gezond) en die van de auto wordt ontraden (want dat is gevaarlijk en vervuilend).

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Amsterdam Zuid, Politiek

Sportieve lettertjes

Head of the river Amstel, 2012

Head of the river Amstel, 2012

“U kunt dit elektronisch bevestigen door op deze link te klikken.” Klik! Contract getekend! Het wordt ons – amateurroeiers – gelukkig gemakkelijk gemaakt: administratieve ballast met één klik weggewerkt. En dat is dan ook precies wat ik er zo benauwend aan vind. Hoe meer technisch gemak, hoe verhullender de betekenis van je verbintenis.

Het gaat hier om een schonesportverklaring of wedstrijdcontract van de KNRB. Dat is een gejuridiseerde indekking tegen het fenomeen doping dat vanwege de schandalen in de professionele wielersport nu ook onschuldige roeiamateurtjes – zoals ik – raakt. Roeien is een fijne sport. De fysieke activiteit, op het water zijn, samen met je team streven naar steeds betere beheersing van de roeibeweging en de beloning die je ervaart als je bubbels langs de boot hoort. Een wedstrijd is een leuk evenement: spannend uiteraard, maar ook sociaal verbindend. En er is werkelijk geen haar op mijn hoofd die denkt aan inname van middeltjes die prestatieverhogend werken. Waarom zou ik: het wordt er niet socialer van, niet spannender, en de bubbels langs de boot klinken niet mooier.

De perverse (financiële) prikkels die doping in de professionele sport veroorzaakten, heeft de KNRB kennelijk op de gedachte gebracht dat er ook in het roeiwereldje iets moest gebeuren. Dus trok de bond een jurist en en techneut aan hun jasje, zodat er nu ergens een database is van roeiers die zich verbonden hebben aan regels zoals deze:

Ik realiseer mij, dat ik, middels ondertekening van dit wedstrijdcontract, mij bind aan de regels zoals die op dit moment gelden, maar ook aan regels, zoals die te eniger tijd zullen komen te luiden. Derhalve aan regels, die ik, op het moment dat ik deze overeenkomst teken, nog niet ken. Middels ondertekening van deze overeenkomst, aanvaard ik zulks uitdrukkelijk.

Totale vervreemding. Wat heeft dit te maken met roeien op zaterdagochtend en af en toe een wedstrijdje? Wat is überhaupt de betekenis van mijn verbinding aan regels die ik niet ken omdat ze (nog) niet bestaan?! Wat betekent sportiviteit eigenlijk als je je aan deze regels verbindt? Het is me een absurdistisch raadsel.

Enfin. Ik heb geklikt op de link; en dat was makkelijk. Ik sta in de database; maar het is onbekend wat daarvan de betekenis is. Ik heb ook geen keus als ik mee wil doen; want de wereld wil eenmaal juridische indekkerij. En ik heb hier even bij stilgestaan: Sapere aude!

1 reactie

Opgeslagen onder C'est moi